مرحباً بك زائرنا الكريم .. لك حرية الإستفادة والنشر
Surah مطففين
فارسى
Surah مطففين - Aya count 36
وَيْلٌ لِّلْمُطَفِّفِينَ ( 1 ) 
وای بر کم‌فروشان!
الَّذِينَ إِذَا اكْتَالُوا عَلَى النَّاسِ يَسْتَوْفُونَ ( 2 )
آنان که وقتی برای خود پیمانه می‌کنند، حق خود را بطور کامل می‌گیرند؛
وَإِذَا كَالُوهُمْ أَو وَّزَنُوهُمْ يُخْسِرُونَ ( 3 )
امّا هنگامی که می‌خواهند برای دیگران پیمانه یا وزن کنند، کم می‌گذارند!
أَلَا يَظُنُّ أُولَٰئِكَ أَنَّهُم مَّبْعُوثُونَ ( 4 )
آیا آنها گمان نمی‌کنند که برانگیخته می‌شوند،
لِيَوْمٍ عَظِيمٍ ( 5 )
در روزی بزرگ؛
يَوْمَ يَقُومُ النَّاسُ لِرَبِّ الْعَالَمِينَ ( 6 )
روزی که مردم در پیشگاه پروردگار جهانیان می‌ایستند.
كَلَّا إِنَّ كِتَابَ الْفُجَّارِ لَفِي سِجِّينٍ ( 7 )
چنین نیست که آنها (درباره قیامت) می‌پندارند، به یقین نامه اعمال بدکاران در «سجّین» است!
وَمَا أَدْرَاكَ مَا سِجِّينٌ ( 8 )
تو چه می‌دانی «سجّین» چیست؟
كِتَابٌ مَّرْقُومٌ ( 9 )
نامه‌ای است رقم زده شده و سرنوشتی است حتمی!
وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِّلْمُكَذِّبِينَ ( 10 )
وای در آن روز بر تکذیب‌کنندگان!
الَّذِينَ يُكَذِّبُونَ بِيَوْمِ الدِّينِ ( 11 )
همانها که روز جزا را انکار می‌کنند.
وَمَا يُكَذِّبُ بِهِ إِلَّا كُلُّ مُعْتَدٍ أَثِيمٍ ( 12 )
تنها کسی آن را انکار می‌کند که متجاوز و گنهکار است!
إِذَا تُتْلَىٰ عَلَيْهِ آيَاتُنَا قَالَ أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ ( 13 )
(همان کسی که) وقتی آیات ما بر او خوانده می‌شود می‌گوید: «این افسانه‌های پیشینیان است!»
كَلَّا ۖ بَلْ ۜ رَانَ عَلَىٰ قُلُوبِهِم مَّا كَانُوا يَكْسِبُونَ ( 14 )
چنین نیست که آنها می‌پندارند، بلکه اعمالشان چون زنگاری بر دلهایشان نشسته است!
كَلَّا إِنَّهُمْ عَن رَّبِّهِمْ يَوْمَئِذٍ لَّمَحْجُوبُونَ ( 15 )
چنین نیست که می‌پندارند، بلکه آنها در آن روز از پروردگارشان محجوبند!
ثُمَّ إِنَّهُمْ لَصَالُو الْجَحِيمِ ( 16 )
سپس آنها به یقین وارد دوزخ می‌شوند!
ثُمَّ يُقَالُ هَٰذَا الَّذِي كُنتُم بِهِ تُكَذِّبُونَ ( 17 )
بعد به آنها گفته می‌شود: «این همان چیزی است که آن را انکار می‌کردید!»
كَلَّا إِنَّ كِتَابَ الْأَبْرَارِ لَفِي عِلِّيِّينَ ( 18 )
چنان نیست که آنها (درباره معاد) می‌پندارند، بلکه نامه اعمال نیکان در «علیّین» است!
وَمَا أَدْرَاكَ مَا عِلِّيُّونَ ( 19 )
و تو چه می‌دانی «علیّین» چیست!
كِتَابٌ مَّرْقُومٌ ( 20 )
نامه‌ای است رقم‌خورده و سرنوشتی است قطعی،
يَشْهَدُهُ الْمُقَرَّبُونَ ( 21 )
که مقربان شاهد آنند!
إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِي نَعِيمٍ ( 22 )
مسلّماً نیکان در انواع نعمت‌اند:
عَلَى الْأَرَائِكِ يَنظُرُونَ ( 23 )
بر تختهای زیبای بهشتی تکیه کرده و (به زیباییهای بهشت) می‌نگرند!
تَعْرِفُ فِي وُجُوهِهِمْ نَضْرَةَ النَّعِيمِ ( 24 )
در چهره‌هایشان طراوت و نشاط نعمت را می‌بینی و می‌شناسی!
يُسْقَوْنَ مِن رَّحِيقٍ مَّخْتُومٍ ( 25 )
آنها از شراب (طهور) زلال دست‌نخورده و سربسته‌ای سیراب می‌شوند!
خِتَامُهُ مِسْكٌ ۚ وَفِي ذَٰلِكَ فَلْيَتَنَافَسِ الْمُتَنَافِسُونَ ( 26 )
مهری که بر آن نهاده شده از مشک است؛ و در این نعمتهای بهشتی راغبان باید بر یکدیگر پیشی گیرند!
وَمِزَاجُهُ مِن تَسْنِيمٍ ( 27 )
این شراب (طهور) آمیخته با «تسنیم» است،
عَيْنًا يَشْرَبُ بِهَا الْمُقَرَّبُونَ ( 28 )
همان چشمه‌ای که مقرّبان از آن می‌نوشند.
إِنَّ الَّذِينَ أَجْرَمُوا كَانُوا مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا يَضْحَكُونَ ( 29 )
بدکاران (در دنیا) پیوسته به مؤمنان می‌خندیدند،
وَإِذَا مَرُّوا بِهِمْ يَتَغَامَزُونَ ( 30 )
و هنگامی که از کنارشان می‌گذشتند آنان را با اشاره تمسخر می‌کردند،
وَإِذَا انقَلَبُوا إِلَىٰ أَهْلِهِمُ انقَلَبُوا فَكِهِينَ ( 31 )
و چون به سوی خانواده خود بازمی‌گشتند مسرور و خندان بودند،
وَإِذَا رَأَوْهُمْ قَالُوا إِنَّ هَٰؤُلَاءِ لَضَالُّونَ ( 32 )
و هنگامی که آنها را می‌دیدند می‌گفتند: «اینها گمراهانند!»
وَمَا أُرْسِلُوا عَلَيْهِمْ حَافِظِينَ ( 33 )
در حالی که هرگز مأمور مراقبت و متکفّل آنان [= مؤمنان] نبودند!
فَالْيَوْمَ الَّذِينَ آمَنُوا مِنَ الْكُفَّارِ يَضْحَكُونَ ( 34 )
ولی امروز مؤمنان به کفار می‌خندند،
عَلَى الْأَرَائِكِ يَنظُرُونَ ( 35 )
در حالی که بر تختهای آراسته بهشتی نشسته و (به سرنوشت شوم آنها) می‌نگرند!
هَلْ ثُوِّبَ الْكُفَّارُ مَا كَانُوا يَفْعَلُونَ ( 36 )
آیا (با این حال) کافران پاداش اعمال خود را گرفتند؟!
