مرحباً بك زائرنا الكريم .. لك حرية الإستفادة والنشر
Surah القيامة
Select reciter
Sindhi
Surah القيامة - Aya count 40
لَا أُقْسِمُ بِيَوْمِ الْقِيَامَةِ ( 1 ) 
قيامت جي ڏينھن جو قسم کڻان ٿو.
وَلَا أُقْسِمُ بِالنَّفْسِ اللَّوَّامَةِ ( 2 )
۽ ملامت ڪرڻ واري نفس جو قسم ٿو کڻان (ته قيامت ۾ سڀ اُٿندا).
أَيَحْسَبُ الْإِنسَانُ أَلَّن نَّجْمَعَ عِظَامَهُ ( 3 )
ماڻھو ڀائيندو آھي ڇا ته سندس ھڏا ڪڏھن گڏ نه ڪنداسون.
بَلَىٰ قَادِرِينَ عَلَىٰ أَن نُّسَوِّيَ بَنَانَهُ ( 4 )
ھائو! سنديس آڱرين جي ڏوڏين جي سڌي ڪرڻ تي وسوارا آھيون.
بَلْ يُرِيدُ الْإِنسَانُ لِيَفْجُرَ أَمَامَهُ ( 5 )
بلڪ ماڻھو ھي گھرندو آھي ته پنھنجي اڳ (جي وقت) لاءِ گناھ ڪري.
يَسْأَلُ أَيَّانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ ( 6 )
پڇي ٿو ته قيامت جو ڏينھن ڪڏھن ٿيندو؟
فَإِذَا بَرِقَ الْبَصَرُ ( 7 )
پوءِ جڏھن اکيون ڦاٽي وينديون.
وَخَسَفَ الْقَمَرُ ( 8 )
۽ چنڊ گرھبو.
وَجُمِعَ الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ ( 9 )
۽ سج ۽ چنڊ (ھڪ جاءِ) گڏ ڪبا.
يَقُولُ الْإِنسَانُ يَوْمَئِذٍ أَيْنَ الْمَفَرُّ ( 10 )
(تڏھن) چوندو ماڻھو ته ڀڄڻ جي واھ ڪٿي آھي؟
كَلَّا لَا وَزَرَ ( 11 )
نه نه! ڪا واھ ڪانھي.
إِلَىٰ رَبِّكَ يَوْمَئِذٍ الْمُسْتَقَرُّ ( 12 )
تنھنجي پالڻھار وٽ اُن ڏينھن ٽڪاءُ جو ھنڌ آھي.
يُنَبَّأُ الْإِنسَانُ يَوْمَئِذٍ بِمَا قَدَّمَ وَأَخَّرَ ( 13 )
اُن ڏينھن ماڻھوءَ کي (انھيءَ بابت) خبردار ڪبو جيڪي اڳي موڪليو ھوائين ۽ پوئتي رھايائين.
بَلِ الْإِنسَانُ عَلَىٰ نَفْسِهِ بَصِيرَةٌ ( 14 )
بلڪ ماڻھو پنھنجي لاءِ (پاڻ) ھڪ حُجت آھي.
وَلَوْ أَلْقَىٰ مَعَاذِيرَهُ ( 15 )
توڻيڪ پنھنجا بھانا پيش پيو ڪري.
لَا تُحَرِّكْ بِهِ لِسَانَكَ لِتَعْجَلَ بِهِ ( 16 )
(اي پيغمبر وحي جي) قرآن پڙھڻ مھل پنھنجي زبان کي (ھن لاءِ) نه چور ته اُھو جلدي (ياد ڪري) وٺين.
إِنَّ عَلَيْنَا جَمْعَهُ وَقُرْآنَهُ ( 17 )
ڇوته (تنھنجي سيني ۾) قرآن جو گڏ ڪرڻ ۽ اُن جو پڙھڻ (آسان ڪرڻ) اسان جي ذمي آھي.
فَإِذَا قَرَأْنَاهُ فَاتَّبِعْ قُرْآنَهُ ( 18 )
پوءِ جڏھن قرآن (ملائڪ کان) پڙھايون تڏھن (پنھنجي دل) اُنجي پڙھڻ جي پٺيان لڳاءِ.
ثُمَّ إِنَّ عَلَيْنَا بَيَانَهُ ( 19 )
وري بيشڪ اُنجو پڌرو ڪرڻ اسان جي ذمي آھي.
كَلَّا بَلْ تُحِبُّونَ الْعَاجِلَةَ ( 20 )
نه نه! بلڪ (اي ڪافرؤ) دنيا کي دوست رکندا آھيو.
وَتَذَرُونَ الْآخِرَةَ ( 21 )
۽ آخرت کي ڇڏيندا آھيو.
وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ نَّاضِرَةٌ ( 22 )
ڪي مُنھن اُن ڏينھن سرھا ھوندا.
إِلَىٰ رَبِّهَا نَاظِرَةٌ ( 23 )
پنھنجي پالڻھار ڏانھن ڏسندڙ ھوندا.
وَوُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ بَاسِرَةٌ ( 24 )
۽ ڪي مُنھن اُن ڏينھن ڪارا ٿيل ھوندا.
تَظُنُّ أَن يُفْعَلَ بِهَا فَاقِرَةٌ ( 25 )
ڀانئيندا ته ساڻن پٺيءَ توڙ معاملو ڪيو ويندؤ.
كَلَّا إِذَا بَلَغَتِ التَّرَاقِيَ ( 26 )
نه نه! جڏھن (ساھ) نِڙ گھٽ تي پھچندو.
وَقِيلَ مَنْ ۜ رَاقٍ ( 27 )
۽ چيو ويندو ته ڪو، ڦيڻو رکڻ وارو آھي.
وَظَنَّ أَنَّهُ الْفِرَاقُ ( 28 )
۽ ڀانئيندو ته (ھاڻي روح جي) جُدا ٿيڻ (جو) وقت اچي ويو.
وَالْتَفَّتِ السَّاقُ بِالسَّاقِ ( 29 )
۽ ھڪ پِني ٻئي پِنيءَ سان وچڙندي.
إِلَىٰ رَبِّكَ يَوْمَئِذٍ الْمَسَاقُ ( 30 )
اُن ڏينھن تنھنجي پالڻھار وٽ ھلڻو آھي.
فَلَا صَدَّقَ وَلَا صَلَّىٰ ( 31 )
پوءِ نڪي (الله جي ڪلام کي) سچو ڪيائين ۽ نڪي نماز پڙھيائين.
وَلَٰكِن كَذَّبَ وَتَوَلَّىٰ ( 32 )
پر ڪوڙ ڀانيائين ۽ منھن موڙيائين.
ثُمَّ ذَهَبَ إِلَىٰ أَهْلِهِ يَتَمَطَّىٰ ( 33 )
وري پنھنجي گھر وارن ڏانھن آڪڙجي ھليو.
أَوْلَىٰ لَكَ فَأَوْلَىٰ ( 34 )
توتي خرابي ھجي پوءِ توتي خرابي ھجي.
ثُمَّ أَوْلَىٰ لَكَ فَأَوْلَىٰ ( 35 )
وري (ٻيھر چوان ٿو ته) توتي خرابي ھجي.
أَيَحْسَبُ الْإِنسَانُ أَن يُتْرَكَ سُدًى ( 36 )
ماڻھو (ايئن) ڀانئي ٿو ڇا ته (کيس) بيڪار ڇڏي ڏبو.
أَلَمْ يَكُ نُطْفَةً مِّن مَّنِيٍّ يُمْنَىٰ ( 37 )
(اھو) منيءَ جو ٽيپو نه ھو ڇا جو (ماءُ جي ڳڀيرڻ ۾) اڇليو ٿي ويو.
ثُمَّ كَانَ عَلَقَةً فَخَلَقَ فَسَوَّىٰ ( 38 )
وري (رت ۾) دڳ ھو پوءِ الله (اُن کي) بڻايو ۽ اُن کي سئين لڱين ڪيائين.
فَجَعَلَ مِنْهُ الزَّوْجَيْنِ الذَّكَرَ وَالْأُنثَىٰ ( 39 )
پوءِ منيءَ مان ٻه جنسون نَر ۽ مادي بڻايائين.
أَلَيْسَ ذَٰلِكَ بِقَادِرٍ عَلَىٰ أَن يُحْيِيَ الْمَوْتَىٰ ( 40 )
اھو الله ھن (ڳالھ) تي وس وارو نه آھي ڇا جو مُئن کي جياري؟
